کاهش جمع شدگی در بتن

کاهش جمع شدگی در بتن

بتن در معرض تغییرات حجمی یا القایی قرار می گیرد. این تغییرات را اصطلاحا جمع شدگی بتن می گویند. تغییر حجم یکی از مضرترین خواص بتن است. از نگاه مهندسی، جنبه تغییر حجم بتن از این نظر حائز اهمیت است که باعث ایجاد ترک های نامناسب در بتن می شود. این ترکها بر استحکام و دوام طولانی مدت آن تاثیر گذار است. به عبارت دیگر انقباض بتن (Concrete Shrinkage) عبارتست از تغییر حجم بتن در طول زمان به نحوی که باعث کاهش ابعاد بتن شود. جمع شدگی نتیجه از دست رفتن رطوبت بتن سخت شده است. در اثر خالی شدن منافذ ریز در بتن، فشار مویرگی منفی ایجاد می شود که باعث کاهش حجم بتن می شود.

کاهش جمع شدگی در بتن

جمع شدگی خاصیت ذاتی بتن است. اصطلاح جمع شدگی برای توصیف جنبه های مختلف تغییرات حجمی در بتن است. این مورد به دلیل از دست دادن رطوبت در مراحل مختلف به دلایل گوناگون استفاده می شود. انواع جمع شدگی عبارتست از: جمع شدگی پلاستیک، جمع شدگی به صورت خشک شدن، جمع شدگی خودبخودی و جمع شدگی کربناسیون در بتن.

1. جمع شدگی پلاستیک در بتن (Plastic Shrinkage)

جمع شدگی پلاستیک در سطح بتن تازه ایجاد می شود. نتیجه تبخیر آب از سطح بتن تازه یا جذب در قالب بتن یا بستر است. این یک انقباض در حجم به دلیل حرکت آب از بتن در حالی که هنوز در حالت پلاستیک یا قبل از گیرش است. این حرکت آب می تواند در طول فرآیند هیدراتاسیون یا از شرایط محیطی باشد که منجر به تبخیر آب موجود در سطح بتن مرطوب می شود. بنابراین، هر چه بتن بیشتر خونریزی کند، انقباض پلاستیک باید بیشتر باشد. این نوع از انقباض به عیار سیمان وابسته است. بر اساس مطالعات با نسبت w/c [نسبت وزنی آب به سیمان مصرفی در مخلوط بتن] نسبت معکوس دارد.

یکی از دلایل ایجاد ترک های ناشی از جمع شدگی پلاستیک، جذب آب بتن توسط سنگدانه ها است. ذرات سنگدانه ها یا آرماتورها ته نشین می شوند و به همین دلیل در سطح سازه یا به صورت داخلی در اطراف سنگدانه ها ترک ایجاد می شود. در کف ها و روسازی هایی که سطح بیشتری در معرض باد و نور خورشید است، سطح به سرعت خشک می شود و انقباض پلاستیک رخ می دهد. برای جلوگیری از جمع شدگی پلاستیک می توان از روش های زیر استفاده کرد:

  • با پوشاندن سطح به کمک ورق پلی اتیلن می توان از خروج آب از سطح جلوگیری کرد.
  • ویبره مناسب بتن می تواند از این فرآیند جلوگیری کند.
  • انقباض پلاستیک در سازه های بتنی را می توان با استفاده از پودر آلومینیوم کاهش داد.
  • استفاده از سیمان بیشتر نیز می تواند به کنترل انقباض پلاستیک کمک کند.

 

کاهش جمع شدگی در بتن

2. جمع شدگی  به صورت خشک شدن (Drying Shrinkage)

انقباض خشک شدن به دلیل از بین رفتن آب جذب شده سطحی از ژل هیدرات سیلیکات کلسیم (C-S-H) و  از بین رفتن کشش هیدرواستاتیک در منافذ کوچک ایجاد می شود. تورم پدیده مخالف انقباض است. این انقباض عمدتاً به دلیل تغییر شکل خمیر است. اگرچه سختی سنگدانه نیز بر آن تأثیر می گذارد. اکثر انواع انقباضات خشک شدن در چند ماه اول عمر سازه بتنی صورت می گیرد. خروج آب از بتن که در حفره های هوای غیراشباع ذخیره می شود باعث انقباض خشک می شود. بخشی از این انقباض ایجاد شده را می توان با غوطه ور کردن بتن در آب  جبران کرد. به این کار انتقال رطوبت گفته می شود .  می توان آن را با استفاده از فرمول Schorer محاسبه کرد:

Es = 0.00125 (0.90 -h)

در این فرمول Es نشان دهنده کرنش جمع شدگی و h رطوبت نسبی است. سرعت این جمع شدگی با مرور زمان کاهش می یابد . حدود 14 تا 34 درصد از این جمع شدگی در 2 هفته‌ی اول است.40 تا 70 درصد از آن در 3 ماه اول عمر بتن است. حدود 80% از جمع شدگی هم در سال اول عمر بتن ایجاد خواهد شد. انتخاب مصالح، شرایط محیطی، نسبت آب به سیمان، مقدار سیمان، سنگدانه ها و نوع سیمان مورد استفاده در مخلوط از جمله عواملی  است که بر جمع شدگی خشک شدن بتن موثر است.

 

کاهش جمع شدگی در بتن

3. جمع شدگی خودبخودی (Autogenous shrinkage)

این انقباض تغییر حجمی است که حتی پس از سخت شدن بتن نیز ادامه می یابد. درواقع این نوع جمع شدگی پس از گیرش اولیه بتن به دلیل هیدراتاسیون رخ می دهد. این فرآیند به آب نیاز دارد و بنابراین باعث کاهش آب آزاد داخلی می شود.  این پدیده ممکن است به صورت انقباض یا به شکل تورم رخ دهد. هنگامی که آب وجود دارد، هیدراتاسیون تسهیل می شود. هنگامی که رطوبت برای این هیدراتاسیون وجود نداشته باشد، تورم در بتن رخ می دهد. این نوع انقباض در نتیجه خروج آب از سوراخ های مویینی داخل بتن است. فرآیند هیدراتاسیون باعث خروج این آب از منافذ مویینی می شود.

به‌طورکلی، جمع‌شدگی خودبخودی در بتن با کارایی بالا بسیار قابل توجه است، اما استفاده از سیمان با حرارت کم، میکروسیلیکا، عوامل کاهنده انقباض، سنگدانه های سبک و الیاف می تواند این مشکل را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

کاهش جمع شدگی در بتن

4. جمع شدگی کربناسیون در بتن (Carbonation Shrinkage)

دی اکسید کربن موجود در جو در حضور آب با سیمان هیدراته واکنش نشان می دهد. هیدروکسید کلسیم [Ca(OH)2] به کربنات کلسیم تبدیل می شود. و همچنین برخی دیگر از ترکیبات سیمان تجزیه می شوند. چنین تجزیه کاملی از ترکیب کلسیم در سیمان هیدراته حتی در فشار کم دی اکسید کربن در اتمسفر معمولی امکان پذیر است. کربناته به آهستگی فراتر از سطح در معرض بتن نفوذ می کند. میزان نفوذ دی اکسید کربن نیز به رطوبت بتن و رطوبت نسبی محیط بستگی دارد. کربناته شدن با افزایش وزن بتن و انقباض همراه است.

انقباض کربناته به دلیل حل شدن کریستال های هیدروکسید کلسیم و رسوب کربنات کلسیم در جای خود ایجاد می شود. از آنجایی که حجم محصول جدید کمتر از محصول جایگزین شده است، انقباض صورت می گیرد. کربناته شدن بتن همچنین منجر به افزایش استحکام و کاهش نفوذپذیری می شود. احتمالاً به این دلیل که آب آزاد شده توسط کربناته باعث افزایش فرآیند هیدراتاسیون می شود . همچنین کربنات کلسیم باعث کاهش حفره های موجود در خمیر سیمان می شود. این فرآیند باعث جمع شدگی سطح می شود. ممکن است این فرآیند در طول دوره ی بهره برداری سازه ی بتنی اتفاق افتد. جمع شدگی کربناسیون در مناطقی دیده می شود که رطوبت متوسطی دارند.

 

راه های جلوگیری از جمع شدگی

کاهش جمع شدگی در بتن

 

عوامل موثر بر جمع شدگی بتن

1. نسبت آب به سیمان : نسبت آب به سیمان نیز بر میزان انقباض تأثیر می گذارد . رابطه بین میزان آب و انقباض بتن خطی است.  یعنی هر چه آب بیشتر شود، جمع شدگی بتن نیز بیشتر جمع می شود. افزایش یک درصدی آب باعث افزایش سه درصدی انقباض می شود. میزان افت بتن به شرایط محیطی از جمله رطوبت نسبی، دما و گردش هوا بستگی دارد. رطوبت بیشتر و تبخیر کندتر در دمای پایین باعث کاهش اثر انقباض بتن می شود.

2. دما: عامل  دیگری که بر نیاز آبی بتن و در نتیجه انقباض آن تأثیر می گذارد، دمای بتن تازه است. بتن ریزی در زمستان معتدل نسبت به ماه های گرم تابستان تمایل به ترک خوردگی بسیار کمتری دارد.

3. رطوبت نسبی: اگر نمونه بتن برای مدت زمان طولانی در رطوبت نسبی 100% نگهداری شود، انقباض ایجاد میشود.

4. درصد دانه های سنگی : هرچه درصد دانه های سنگی در بتن بیشتر باشد افت بتن کمتر میشود.

5. نوع سنگدانه ها : هر چه مصالح سنگی با کیفیت بیشتری در بتن استفاده شود، افت بتن کمتر می شود.

6. عمر بتن : انقباض با گذشت زمان به سرعت کاهش می یابد. بیشترین مقدار افت بتن ۹۰ درصد درسال اول رخ می دهد.
استفاده از آرماتور در بتن: در قطعات بتن آرمه، آرماتورها از جمع شدن قطعه بتن جلوگیری می کند .نتیجه این عمل به وجود آوردن نیروهای فشاری در فولاد است.

7. نوع سیمان مصرفی در مخلوط: به دلیل استفاده از سیمان های مختلف، انقباض بتن های مختلف نیز متفاوت است. سیمان سریع گیر به سرعت سخت می شود، بنابراین انقباض آن در شرایط مشابه بیشتر از سیمان پرتلند معمولی است.

8. افزودنی های بتن: افزودن کلرید کلسیم به عنوان یک افزودنی به مخلوط بتن باعث افزایش انقباض می شود. اما زمانی که آهک را جایگزین آن کنیم این میزان تجمع کاهش می یابد.

 

راه های جلوگیری از جمع شدگی

هنگام بحث در مورد این که انقباض در بتن چیست، به اهمیت رطوبت اشاره کردیم. به همین دلیل بهترین راه برای جلوگیری از انقباض بتن مخلوط کردن آب کمتر در بتن است. بنابراین با کاهش میزان آب مخلوط بتن و یا با افزایش حجم سنگدانه ها (به ویژه ماسه) می توان میزان ترک های ناشی از انقباض را کاهش داد .تا حجم خمیر سیمان به حداقل برسد. روش دیگری  برای کاهش تأثیر انقباض  افزودن اتصالات حرکتی (میلگرد یا الیاف) است. اتصالات ترک را در بتن مهار میکنند. به این معنی که وقتی بتن به دلیل جمع شدگی شروع به ترک خوردن می کند، در امتداد درزهای کنترلی ترک می خورد.

بهترین راه خلاص شدن از شر ترکهای محتمل در بتن استفاده از پوزولانها است. این مواد از یک سو ریسک واکنش کرربناسیون را با کاهش قلیایها کاهش میدهند. از یک سوی طس واکنش با هیدروکسید کلسیم، ژل ثانویه ایجاد کرده و تمام حفرات مویینه را پر میکنند. از طرفی با کاهش میزان آب مورد نیاز، ترکهای پلاستیک را مهار خواهند کرد. پوزولانها ضمن کاهش دمای بتن تازه ریسک بروز ترکهای پلاستیک در فصول سرد سال را بسیار کم میکنند. عملکرد کلی این افزونه ها جمع شدگی ذاتی بتن را کاهش میدهد. این مجموعه سالهاست در زمینه عرضه با کیفیت ترین پوزولانهای طبیعی و صنعتی در کشور فعالیت دارد. این مواد ضمن بهبود خصوصیات دوامی و مقاومتی بتن، ریسک ترک خوردگی و شوره را کاهش داده و منجر به کاهش جذب آب بتن میگردد.

دسترسی سریع:

  • جهت سفارش سوپر پوزولان سیمان سبز (سرباره فعال سازی شده) این لینک را دنبال کنید.
  • جهت سفارش پودر سرباره آهن این لینک را دنبال کنید
  • جهت سفارش سوپر پوزولان میکروسیلیکا این لینک را دنبال کنید.
  • جهت سفارش ژئولیت این لینک را دنبال کنید.
  • جهت سفارش پلیمر سفید کننده جایگزین تیتان این لینک را دنبال کنید.
ترک خوردگی در بتن

ترک خورگی در بتن

ترک خوردگی در بتن

بتن در طول عمر خود در معرض تعداد نامحدودی از درز‌ها و ترک‌ها خواهد بود. طی سالیان متمادی، پژوهشگران عرصه تکنولوژی، انواع علل ترک خوردگی در بتن را معرفی نموده و راهکارهای جلوگیری از گسترش آن‌ها را نیز ارائه نموده اند. رایج ترین علل بروز ترک در بتن عبارتند از:

  • نشست پلاستیک (Plastic Settlement)
  • جمع شدگی (انقباض) پلاستیک (Plastic Shrinkage)
  •  انقباض حرارتی اولیه (Early Thermal Contraction)
  •  انقباض طولانی مدت ناشی خشک شدن (Long-term Drying Shrinkage)
  •  ترک‌های موزاییکی (Crazing)
  • خوردگی آرماتور (Corrosion of Reinforcement)
  •  واکنش قلیایی‌ ‌سنگدانه (Alkali-aggregate Reaction)
  • ترک انبساطی (Expansion crack)
  • ترک ناشی از بلند شدن بتن (Heaving crack)
  • ترک ناشی از نشست سازه (Settling crack)

ترک خوردگی در بتن ناشی از نشست پلاستیک

ترک‌های نشست پلاستیک زمانی که بتن هنوز در ناحیه پلاستیکی است، در طول گیرش اولیه بتن ایجاد می‌شود. در این حالت، آب تنداختگی بتن سطح آن را می‌پوشاند در حالی که سنگدانه و سیمان تحت نیروی گرانش ته نشین می‌شوند. این امر لایه ضعیف‌تری از بتن را در نزدیکی سطح تشکیل می‌دهد. این نوع ترک ها قبل از گیرش بتن روی سطح ایجاد می‌شوند.

راهکار:

جهت جلوگیری از این پدیده باید ضمن اصلاح طرح مخلوط، نسبت آب به سیمان را با استفاده از افزودنیهای مناسب پایین آورد. همچنین با استفاده از سنگدانه و فیلرهای مناسب از جدا شدگی ذرات جلوگیری کرد. پلیمر سفید کننده بتن (p920) ضمن جلوگیری از جدا شدگی ذرات از آب انداختگی بتن ممانعت کند.

ترک در بتن ناشی از جمع شدگی (انقباض) پلاستیک

ترک‌های ناشی از جمع شدگی پلاستیک به دلیل خشک شدن سریع بتن و میزان رطوبت کم در زمانی که بتن در ناحیه پلاستیکی است (نگرفته) ایجاد می‌شود. ترک پلاستیک بتن در اعضای سازه‌ای که نسبت سطح به حجم بیشتر دارند مانند دال‌‌ها و در روسازی‌ها ایجاد می‌شود. عواملی مانند دمای هوا و بتن، سرعت باد، عمل گرم شدن و خشک شدن و رطوبت نسبی نقش مهمی در میزان تبخیر رطوبت حاصل از گیرش بتن دارند.

زمانی که سرعت تبخیر از سطح از سرعتی که رطوبت به آن می‌رسد بیشتر شود ترک خوردگی رخ می‌دهد.
در صورتیکه بتن سریع خشک شود دچار انقباض و ترک خوردگی می‌شود. ممکن است به علت ریز بودن تا چندین روز مشاهده نشوند (مشابه ترک خاک رسی در هنگام خشک شدن). این ترک‌ها ممکن است به صورت تصادفی ایجاد شوند یا در یک الگوی تقریباً موازی ظاهر شوند. ترک ها اغلب مستقیم هستند و طول آن‌ها از ۲۵-۲ میلی متر است. معمولاً به طول ۶۰۰-۳۰۰ میلی متر طول و عرض ۳-۱ میلی متر می‌باشند.

ترک در بتن ناشی از انقباض حرارتی اولیه

در مقاطع بتنی بزرگ و در سنین پایین بتن به علت تولید گرمای اضافی در دیوارهای ضخیم بتنی و گرادیان‌های دمایی اضافی در دال‌های بتنی، ترک خوردگی ناشی از انقباض حرارتی رخ می‌دهد. این نوع ترک حرارتی در دیوارهای کنسولی رایج هستند که اغلب در مخازن، سدها، مخازن بتنی، دیوارهای حائل، پایه پل‌ها و زیرزمین‌ها مشاهده می شوند. هم‌چنین در سایر بتن ریزی‌های وسیع با عرض بیش از ۲ متر مانند روسازی‌ها، رایج هستند. تغییرات حجمی ناشی از تغییرات دما و رطوبت در طول فرآیند گیرش یکی از دلایل اصلی ترک خوردن بتن در سنین پایین است.

راهکار:

جهت جلوگیری از این نوع ترک، استفاده از انواع پوزولان با نسبت جایگزینی زیاد را پیشنهاد میدهیم. پودر سرباره آهن، میکروسیلیس و سیمان سبز از جمله این مواد هستند.

ترک‌های موزاییکی

ترک‌های موزاییکی یا ترک پوست سوسماری در واقع ترک های تصادفی ریز روی سطح بتن است که در اثر جمع شدگی لایه سطحی و خشک شدن سطح ایجاد می‌شود به ویژه زمانی که سطح در معرض رطوبت کم، دمای بالا قرار گرفته باشد. شکاف‌ها معمولاً مانند الگوهای شش ضلعی نامنظم هستند که عرض آن‌ها ۱۰۰-۵۰ میلی متر می‌باشد. عمق آن‌ها به ندرت بیش از ۳ میلی متر است و بیشتر روی سطوح شناور یا فولادی قابل مشاهده است.
متداول‌ترین مناطقی که در معرض فرسودگی قرار دارند بر روی بتن با نمای خوب و یا جایی که از مخلوط‌های غنی استفاده شده است، است. هم‌چنین بر روی دال‌های بتنی شناور به دلیل ماله کشی بیش از حد و یا عمل آوری ضعیف مشاهده می‌شود. جدا از تاثیر بر ظاهر سازه، ترک‌های موزاییکی معمولاً بر یکپارچگی ساختاری بتن تأثیر نمی‌گذارند، اما می‌تواند منجر به تخریب بتن شوند که نیازمند ترمیم بتن است.

ترک خوردگی در بتن ناشی از خوردگی آرماتور

یکی از رایج‌ترین مکان‌هایی که بتن دچار خوردگی می‌شود، در ستون‌ها و تیرها می‌باشد که پوشش بتنی مناسب وجود ندارد یا بتن بی کیفیت استفاده می‌شود. خوردگی آرماتور نیز معمولاً در بتن‌های پیش ساخته قدیمی یافت می‌شوند که در آن کلرید کلسیم اضافی به مخلوط بتن اضافه شده است تا به سریع سخت شدن بتن کمک نماید. هنگامی که بتن با مقاومت کششی که میلگرد‌های تقویت کننده ایجاد می‌کند تقویت می‌شود، ماده کامپوزیت نه تنها در برابر فشار، بلکه در برابر خمش و سایر اعمال کششی مقاومت می‌کند.

سازه‌های بتن مسلح با گذشت زمان و قرار گرفتن در معرض محیط به ویژه محیط‌های سولفاتی تخریب می‌شوند. از شایع ترین عوامل خوردگی می‌توان به کربناته شدن و یا با ورود کلریدها (نمک ها) اشاره کرد. جهت جلوگیری از این پدیده هم استفاده از انواع پوزولان در حین ساخت بتن پیشنهاد میشود.

 

ترک خوردگی در بتن ناشی از واکنش قلیایی سنگدانه

واکنش قلیایی سنگدانه به واکنش انبساط مخرب در بتن اطلاق می‌شود که در مدت زمان طولانی (بیش از ۵ سال) در بتن رخ می‌دهد. وجود سیلیس واکنش پذیر در سنگدانه، قلیاییت قابل توجه و رطوبت باعث تشدید این واکنش می‌گردد.

واکنش قلیایی‌ سنگدانه در بتن به دو دسته طبقه بندی می‌گردد:

  • واکنش قلیایی سیلیس (ASR)
  • واکنش آلکالی کربنات (ACR)

واکنش آلکالی کربنات

این واکنش یک اتفاق بسیار نادر در بتن است. این واکنش ناشی از تبلور مجدد سنگ دولومیت یا سنگ آهک دولومیتی است. این واکنش با انبساط همراه است و باعث تخریب بتن می‌شود. استفاده از سنگ‌های دولومیتی به دلیل واکنش قلیایی-کربناته اجتناب می‌شود.

واکنش قلیایی سیلیس

برخی از سنگدانه ها که حاوی سیلیس شیشه ای (دی اکسید سیلیکون غیر کریستالی) هستند. این مواد  با هیدروکسیدهای قلیایی موجود در بتن واکنش می دهند. در نتیجه یک ژل قلیایی سیلیکات ایجاد می‌شود که با جذب رطوبت متورم می‌شود. با گذشت زمان، انبساط ژل باعث ایجاد ترک در بتن می‌شود.

راهکار:

اولین راه استفاده از سنگدانه های با کیفیت است. ماسه سیلیسی با خلوص مناسب و پودر سنگ کریستال میتواند بخش زیادی ازین مشکل را رفع کند. در صورت عدم توجیح اقتصادی تهیه سنگدانه مناسب و جهت کاهش ریسک بروز این نوع از ترکها، استفاده از سوپر پوزولان سیمان سبز پیشنهاد میگردد. این افزودنی ضمن کاهش سطح آهک آزاد بتن، قلیاییت محیط را کم کرده و ریسک واکنش سیلیسی قلیایی را به شدت کاهش میدهد.

ترک ناشی از انبساط 

یکی دیگر از ترک‌های رایج  ترک انبساطی بتن می‌باشد. بتن نیز مانند هر ماده دیگری هنگامی که در معرض گرما قرار گیرد، دچار انیساط می‌شود. در مناطق گرم، به علت گرمای هوا، بتن دچار انبساط شده است. هنگامی که در اطراف آن موادی موجود داشته باشند که قابلیت شکل پذیری یا جابجایی نداشته باشند (مانند قاب پنجره، در یا دیوار) یک تنشی در بتن بوجود می‌آید. این تنش منجر به فشار به بتن شده و ترک‌هایی که ترک‌های انبساطی نامیده می‌شوند در بتن شکل می‌گیرد.

یکی از راه‌های جلوگیری از گسترش ترک انبساطی، ایجاد مفاصل انبساطی می‌باشد. این مفاصل در واقع فواصل هستند که بتن را از نواحی اطراف آن جدا (isolate) می‌کند. بنابراین، بتن به راحتی می‌تواند منبسط شود و مانعی برای انبساط آن بوجود نمی‌آید و در نتیجه تنشی نیز در بتن شکل نمی‌گیرد.

ترک ناشی از بلند شدن بتن 

یکی دیگر از انواع ترک‌ها و درز‌ها در بتن، درز و ترک ناشی ار بلند شدن بتن می‌باشند. بلند شدن بتن می‌تواند در شرایط مختلفی روی دهد. به طور مشخص، هنگامی زمین زیر دال بتنی، دچار یخ زدگی می‌شود، منبسط شده و بالا می‌آید. در ادامه، هنگامی که هوا گرم می‌شود، یخ زدگی زمین از بین رفته و خاک به حالت عادی باز می‌گردد. در این حالت اگر دال بتنی روی خاک قادر به حرکت با خاک و زمین نباشد، دچار ترک می‌شود. هم چنین هنگامی که اجسام سخت در زیر دال بتنی وجود داشته باشند و قادر به حرکت  باشند نیز ترک بتن محتمل می‌باشد. به عنوان مثال، هنگامی  که ریشه درختان رشد می‌کنند، باعث فشار به دال بتنی شده و می‌تواند دال بتنی را بلند کنند. این پدیده، سبب ایجاد تنش در بتن میشود. جهت جلوگیری از بروز درز و ترک، نیاز به مصالح ترمیم بتن می باشد.

ترک ناشی از نشست سازه

از انواع دیگر ترک و درز در بتن، ترک خوردگی بتن ناشی از نشست سازه می‌باشد. در این نوع ترک، زمین یا زیرساخت زیر دال یا دیوار بتنی تا حدی حفاری می‌شود. از آنجا که در این حالت بتن دچار نشست می‌شود، تنشی در داخل بتن گسترش می‌یابد. به این ترک اصطلاحا ترک ناشی از نشست سازه میگویند. هم چنین ممکن است هنگامی که درخت تنومند کنار دال بتنی برداشته شود و محل حفر شده با خاک مناسب پر و متراکم نشود. دال یا دیوار بتنی نشست کرده و ترک ناشی از نشست در بتن تشکیل می‌شود.

افزودن به سبد خرید